Bugün, inançlarımıza göre arzularımızın, yerine geleceğine inanmış olduğumuz bir gün olan Hıdırellez Bayramıdır. Kutlu olsun. Bugün toplumumuzun çeşitli kesimlerinde farklı olarak yaşanır. Kimi hayalinde bir ev sahibi olmak varsa, bir gül ağacının dibine bir ev resmi yapıp gömer, kimi arzu ettiği olmasını istediği başka düşüncelerini de kaleme alarak gene gül fidanının dibine gömer.

Seçimlere kalan birkaç gün içinde, o gül fidanının dibine içimden, şanlı “ay yıldız” çizip, ülkem için hayırlı olmasını dilemek geliyor.

Cumhuriyet tarihimizde birtakım sebeplerle bazı yöneticilerimiz de başta olmak üzere asılmak sureti ile cezalandırılmışlardır. Kimi iktidar sahibi olmuş, ülkemizin idaresini devir almış, ardından suçlu bulunarak dar ağacında asılarak cezalandırılmıştır. Seneler sonra bu kişinin ismi caddelere, üniversitelere verilmiştir. Bu da yetmemiş gibi mezarı anıtlaştırılmıştır. Mevcut siyasilerimiz tarafından ölüm yıl dönümünde mezarı ziyaret edilmektedir.

Bu Hıdırellez gününde 6 Mayıs 1972 de Ankara da cezaevinde arkadaşları ile birlikte “Amerikan emperyalizmin yurdumuzdan çekilmesi için, ülkemizin bağımsızlığı için” asılmak sureti ile can veren Deniz Gezmiş ve arkadaşları, ölümlerinin 50. yılında anılıyor. 6 Mayıs 1972 yılında, arkadaşları Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan ile birlikte Ankara’da Ulucanlar Cezaevi’nde asılarak idam edildi. O tarihlerde Gezmiş ve Aslan 25, Hüseyin İnan ise 23 yaşındaydı. Mezarları Ankara’da Karşıyaka mezarlığındadır. Şu anda sevenleri tarafından ziyaret edilerek çiçeklerle donatılmaktadır.

Biz nedense, devletimiz olarak önce suçlarız, sonrada asarak cezalandırmaktayız. Yaratanımızdan, tekrar böyle yanlışlar yapmadan, yurdumuzun refahı ve kalkınması için can veren bu gençlerimizin seçimlerden sonra mezarlarının anıtlaştırılarak, toplumumuza açılmasını dilemek, garip ve anlaşılmaz bir özür biçimi olacaktır.

Bundan sonrada siyasi düşünceleri için insanlarımızın asılarak cezalandırılmalarının olmaması gerekir.