Aleksitimi (duygu körlüğü) , ilk olarak 1970’lerin başında keşfedildi. O zamanlarda bu durum için insanların, herkes gibi duyguları olduğu ama onları ifade edemedikleri düşünülüyordu. Araştırmacılara göre, bunun nedeni beynin iki yarı küresinde yaşanan iletişim kopukluğuydu.

Bugünse farklı türleri olduğu biliniyor. Bunu yaşayan bazı insanlar duygularını açıklamakta sorun yaşarken, bazıları bu duyguların varlığından bile haberdar değiller. Duygular; kategorize edilir, kutlanır, kötüleştirilir, bastırılır, manipüle edilir, küçük düşürülür, beğenilir ve göz ardı edilir. Nadiren, eğer varsa, onurlandırıldılar.

İletişimimizde en büyük sıkıntımızdır, duygularımızı bastırmak. Aslında ne kadar ruhumuza acı verir, dışa yansıtamadığımız sözler; kırgınlığımız, üzgünlüğümüz, mutluluğumuz, sevincimiz… Karşı cinse kırılırız ama içimize atarız, karşımızdaki üzülmesin diye… Aşık oluruz ama belki benden hoşlanmıyordur diyerek sadece sen seversin sessizce…. Mutlu oluruz, aman kimseye söylemeyelim nazar değer… Farkında değilsiniz sanırım ama dışa yansıtmadığınız her duygu sizin ruhunuza ve bedeninize pahalıya patlar. Gün gelir söylemeyip içinde bastırdığın her duygu sana çok büyük bedeller ödetir. Kimde hangi duyguyu hissediyorsan, o kişiye samimi bir dille söyle. A’da yaşadığın duyguyu Z’ye yansıtma! Yansıttığında iletişimde anlamsızlık yaşarsın ve yalnızlaşırsın. Bu durum ise seni depresif duruma getirir. Kendinde hata aramaya başlarsın ve bu korkunç bir durumun başlangıcıdır.

Çevrenize duygularınızı ifade etmekten çekinmeyin. Sonucu ne olursa olsun, aklınızdakileri o an söyleyin ki söyleyemediğiniz duygular düşüncelerinizde takıntı haline bürünmesin. Brigitte Nicole’nın dediği gibi; “Hassas veya duygusal olduğunuz için asla özür dilemeyin. Bu, büyük bir kalbinizin olduğunu ve başkalarının görmesine izin vermekten korkmadığınızı gösteren bir işarettir. Duygularınızı göstermek bir güç göstergesidir.”